Κυριακή 30 Ιουνίου 2013

Μεσημέρι...


Μεσημέρι... με πολύ πονοκέφαλο, στο κρεβάτι μου κοιτούσα το ταβάνι και σκεφτόμουν.Άραγε αν έφευγα και εξαφανιζόμουν θα το πρόσεχε κανείς;;;Απο τα 18 άτομα που είχα καλέσει ήρθαν τα 4.Η Χρύσα που πήγαμε και μαζί, η Κατερίνα με τον φίλο της και η Φιλιώ με τον άντρα της.Όλοι με έγραψαν μεταφορικά και κυριολεκτικά αφού ο ένας μετά τον άλλον μου έστελναν μήνυμα στο κινητό οτι δεν θα έρθουν.Κάποιοι πήγαν εκδρομή και δεν προλάβαιναν, άλλοι τους έτυχε κάτι και άλλοι δεν είπαν καν λόγο, μόνο οτι λυπούνται πολύ που δεν θα μπορέσουν.Ο πατέρας μου δεν θυμήθηκε καν οτι είχα γενέθλια!Μπορεί και να ξέχασε οτι γεννήθηκα!

Παρόλα αυτά πέρασα όμορφα (αν εξαιρέσεις το γεγονός οτι δεν ήρθε σχεδόν κανείς...).Ευτυχώς που είμασταν σε μαγαζί έξω και όχι στο σπίτι να μιζεριάζω που δεν ήρθαν οι καλεσμένοι.Έτσι μοιράσαμε τούρτα και στα παιδιά που δούλευαν εκεί.Όλοι μου εύχονταν και γενικά ήταν σαν να είχα καλεσμένους τους περισσότερους εκεί.Αν και όλα τα χρόνια πολλά πήγαιναν πακέτο με την ερώτηση: "τα πόσα κλείνεις;" κάτι που είχα προσπαθήσει πολύ να ξεχάσω.Οτι πέρασε ακόμα ένας χρόνος απο τη ζωή μου χωρίς να έχει συμβεί τίποτα το ουσιαστικό.Τι εμμονή είναι αυτή;Λες και όλοι θέλουν να σου θυμίσουν πόσο μεγάλωσες (λες και δεν το ξέρεις).Ειδικά οι μεγαλύτεροι απο σένα ή όσοι είναι παντρεμένοι με 2-3 παιδιά.Κι αφού δεν έχουν με τι άλλο να ασχοληθούν ασχολούνται μαζί σου και με το πόσο χρονών είσαι και γιατί ακόμα δεν έχεις παντρευτεί, κάνει παιδιά κλπ κλπ...Την μέρα των γενεθλίων μας γιορτάζουμε το οτι γεννηθήκαμε και όχι το πόσα χρόνια πριν γεννηθήκαμε!Και τελικά τι ισχυεί;Τώρα που έκλεισα τα 33 είμαι ήδη 34;Λογικά είμαι 33+1 μέρα άρα 33 είμαι ακόμα.Άντε 33μισό...
Φάγαμε τούρτα, χορέψαμε πολύ, και ήπιαμε ακόμα περισσότερο.
Τα δώρα που πήρα ήταν:ένα άρωμα και ένα ίδιο γαλάκτωμα σώματος απο την Χρύσα και την Κατερίνα, λουλούδια απο τον φίλο της Κατερίνας και μία αλυσίδα απο την Φιλιώ και τον Χρήστο + πολλά σφηνάκια απο τον μπαρμαν.Αλήθεια που έβαλα το τηλέφωνο που μου έδωσε ο μπαρμαν χθες;
Μου περνάνε διάφορες χαζές σκέψεις για τους άφαντους καλεσμένους φίλους μου.Ίσως αν φάω λίγη τούρτα να μου περάσει η αγανάκτηση.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου